Akşamlar Kömür Kokardı

Son satırlardan alamıyordu Şehnaz. İki ay daha diye düşündü. Zaten bur buçuk ayı geçmişti gideli. Şehnaz'a yıllar gibi gelmişti o süre. Şimdi geçmiş olan süreden daha da uzun bir süre vardı önünde demek ki. Özgürlük hoşuna gitmişti ama sadece bir-iki hafta sürecek zannetmişti. Çok özlemişti annesini. İki ay daha görmemeye dayanamazdı. Ağlamaya başladı. Yaşlar yanaklarından şakır şakır akıyor, mektubun üzerinde damlalar halinde lekeler bırakıyordu. Gözyaşı bezleri bir kere uyarıldı mı durmak bilmezdi zaten. Şehnaz kendisine ağlamanın acı vermediğini, tam tersine acının gözyaşlarıyla birlikte akıp gittiğini ta çocukluğunda keşfetmişti.