Bir Nefes İstanbul'da Bir Olmak

Sen kimsin? Neyi arıyorsun? Kendini ararken, kendine sorarken, yanından geçip gidenler... Aynı şehri, aynı sokağı paylaştığın insanlar... Birbirimize hiç olmadığı kadar ihtiyacımız varken birbirimizden korkuyoruz. Selamsız, sabahsız, yollarda ayrılıyoruz... Din, dil, ırk, statü, ünvanlar, zenginlik, fakirlik ve nicesi... Ayrıştığımızı sandığımız farklılıklarımız Bir Olmak'ta buluştuğunda neler olurdu? Yaşamda kendi yolumuzu ararken, korkularımızla mücadele ederken, onlarca farklı yaşam tek bir hikaye de, Bir Olmak'ta buluşuyor. Bir masal, bir umut, kendini sokaklarda, başka yaşamlarda izleyeceğin bir yolculuk... Kız yoruldu şehirden. Sonra bir gün ince uzun minarelerin ardında güneş kızıla boyamışken ufku, denize doğru kanat çırptığını gördü bir beyaz kuşun... -Ayşe Kulin- Başka bir mavidir, en yükseğine uçmak istediğim. Erguvandan manolyaya, ıhlamurdan selviye, mehtabın en turuncusundan, güneşin en sarısına, en mistik pusuyla renk kuşağımdır, ruhumu, bedenimi sarmalayan... -Nermin Bezmen- Sen hiçbir şeysin! Hayatın hiçbir şey! Şu dünya, koskoca bir hiç aslında! Önünde bir çukur duruyor. Atlasan? Atlayamazsın. Atlamamalısın. Atlama! Kapılarını kapatıp kendi hücrene dönmek istersin belki benim gibi... Dönemezsin... -Cüneyt Özdemir- O yok şehirden biridir Dersaadet. Saadetle en az ilgili olanı... -Ece Temelkuran- Ben öldükten sonra başkaları yaşayacak diye kıskandığım şehir... -Beyazıt Öztürk-