Bu Toprağın Kızları

- .......... Kah, kah, kah, kah! - !!... - Ne o? Salonun kapısından bir rüzgar gibi girdiğime mi şaştınız? Bir rüzgarım amma, ne lodosum, ne poyraz... Hani akşam üzerleri "Mühürdar" ın ağaçları arasında serin bir fısıltı dolaşır, nereden geldiği, nasıl estiği belli olmaz... Kah, kah, kah! Ben işte öyleyim. Hepiniz "Emirgan" iskelesindeki çınarlar gibi somurtkan, sarkık oturursanız, elbette ben de rüzgar olurum. Azıcık kımıldasanıza, ne olur? Azıcık gülsenize! Ben ağlamayı bile kahkaha ile savarım. Ben eskiden çok gülen kızlara densiz derdim. Halbuki şimdi kendim kahkahanın kendisiyim. (Kitabın İçinden)