Çınar Ağacı (Vefa Hikayeleri)

Adam yıllar sonra memleketine, baba toprağına geldi. Akşam sevdikleriyle hasret giderdiktensonra sabah erkenden kasaba meydanına indi. İçi heyecanla doluydu. Zannedersin uzak iklimleri dolaşıp yeniden kanatlandığıağaca konmuş bir kuş. Kasaba meydanındaki kahvehanelerin kiminin önünde kavak, kiminin söğüt, kiminin ceviz kiminin önünde de dışbudak ağaçları vardı. O en köhne kahvehanenin önünde boy veren çınar ağacının serinliğine yöneldi. Sebebini bilemediği bir tercihti bu. Çınar ağacının gölgesinde ayrı bir huzur buluyordu. Çınar ağacının gölgesine bir tahta sandalye çekerek oturdu. Tarifsiz bir güven duygusu sardı içini. Derin derin nefes alıp etrafı seyre koyuldu. Kasaba meydanı henüz sakindi. Bu sırada karşıdan kendisine doğru gelen adamı dikkatle süzmeye başladı. Çocukluğundan tanıdığı biri olabilirdi. Adam kendisine yaklaşıp yüz ifadeleri belirginleşince içi çiçeklendi. Adamı tanımıştı. O da kendisini tanımış olacak ki tebessüm ederek yanına yaklaştı. Ayaküstü hoş beşten sonra adam yoluna devam etti. Bu adamı nedense sevdiğini fark etti.