Çıplak Mektup

Öykücü anlat dedi sevgileri anlat bilinmeyenleri anlat,
Anlat ki bileyim anlat ki seveyim
Kız isterdi ama korkardı
Korkardı ama aslında o da sevgiyi özlemişti
Anılarına daldı kız ve güzel çiçeklerinden sundu öykücüye
Derindekileri söylemedi.
Ama sırrı bilirdi öykücü
Ruhla bedenin sırrını
Hepsini hissederdi gözlerin derinliğinde
Isıtırdı içini bu tutuşan hayaller, ihtiraslar
Öykücü arı gibiydi.
Bilirdi; aşkı, hayalleri, varoluşları
Doyasıya alırdı onu ela, mavi, yeşil gözlerden
Sonra gider balını yapardı.
Dünyanın tek sevgi balını.
(Arka Kapak)