Dünya'nın Son Nefesi

Yüce beyan, yerlerin ve göklerin yaratılışına dünyadaki ve kâinattaki nizama yağmurun bir ölçüyle indirildiğine dikkat çeken ayetleriyle bizlere adeta yaşadığımız dünyanın kıymetini anlatır. Oysa insanın kendi istismarları sonucunda dünya giderek güzelliklerini ve yaşanılır olma özelliğini kaybediyor. Buzullar eriyor, çölleşme yaygınlaşıyor. Peki, bütün bunların çaresi nedir? İnsan olarak ekolojik dengenin yeniden eski güzelliğine kavuşması için neler yapabiliriz. Bu ve benzeri soruların cevabını bir ailede geçen çay sohbetlerinin sıcaklığında ve hikâye tadında okuyup yaşadığımız dünyayı ve kıymetini daha iyi anlamak için herkese ve özellikle gençlere hitap eden zevkle okunacak bir çalışma.


"Ablacığım, hiç unutmadım... Kırda gezinti yaparlarken, saklanmış, kendi halinde bir yılanı öldürmesi karşısında, Hoca efendi arkadaşıyla uzun süre konuşmaz. 'Çünkü' der, 'O sana zarar vermeyecekti. Ekosisteme tarifsiz katkıları olan bir canlıya nasıl zarar verirsin?' "
Manşetlerden düşmeyen cümleleri hatırlarsak Gül ve Talha'nın ilginç diyaloglarıyla örülü bu eseri daha iyi anlarız: "Küresel ısınma, hayat küresi Dünya'da hayatın sonu mu?", "Buz şelfleri eriyor; su seviyesinin 21 00 yılına kadar 60 cm artıracağı, bunun da birçok kara parçasını sular altında bırakması öngörülüyor...", "Sıra uzayda; uzay çöpleri endişe kaynağı oldu.", "... Tuz Gölü'ndeki kirlilik, flamingoları tehdit ediyor.", "... Çevre felaketleri birçok kansere davetiye çıkarıyor.", "Işık ve gürültü kirliliği, strese bağlı birçok rahatsızlığı tetikliyor."
Yaşadığımız hayat gemisi, kutsal bir emanet. Yolculardan bir kısmı ellerine geçirdikleri aletlerle gemide delik açıyorlar. Birilerinin onları uyarması gerekiyor. Elinize aldığınız, roman tadındaki bu kitap bu yaman çelişkiye parmak basıyor ve uyarıcı görevini yerine getirmeye çalışıyor. Gemi batacak olursa, unutmayın., siz de o gemidesiniz.