Gelseydin O Gün

Bir çizgide yüzüm kaldı
Çekilirken akşamın perdeleri
Ürpertiyle terlediğim odalarda
Gölgelerin yok olduğu
Son beyazında yaşamın

Bir çizgide sesim kaldı
Gittikçe büyüyen derinliklerde
Sitemkar tasalarım
Küçük havzalarda
Yıpratıp durdu kendini telaşla

Bir çizgide yüzüm kaldı
İç kıyımlarım
Terk edilmiş evlerde
Duvar kireçleri gibi
Zor anlatılan susuşlarda

Bir çizgide sesim kaldı
Dumanlı göğsünde zamanın
Ölümün yalnızlık olmadığı
Yutkunamadığım günlerde
Ağlayarak yerlerim olmadı

Ses
Ve yüz
Kenarları yanık bir fotoğraf
İnsanın kendini unuttuğu yerde
Hiç bir albüme sığmadı
(Arka Kapak)