Güzel Günler

Bugün tekne gezisine çıktık. Mavi sularda beyaz köpükler bırakarak dolaştık koyları. Akşam bir bardaydık. Sanatçıları görmenin mümkün olduğu. Benim gençken hayranı olduğum Teoman, Kenan Doğulu da buradaydı. Onlar hâlâ gençti ve işe bakın ki hayrandım onlara hâlâ! Elbette yaşlarından dolayı değil şarkılarından dolayı seviyordum. İşte Kenan! O nasıl bir ışık! O nasıl bir enerji! Her an hareketli, her an dinamik! Sahnenin dışına mı taşmak istiyor ne! Hiç tavsiye etmem! Maazallah böyle bir şeyi deneyeyim derse birkaç dakika sonra yeni bir kostüm edinmek için kulisin yolunu tutar! Yabancı ve yerli gençlerin ağırlıkta olduğu müşteriler müziğin kışkırtmasıyla yerinde duramıyor, coşku tavana vuruyordu. Alkol, gecenin kaynar vaktinde, isyana teşvik eden bir fitne gibi dolaşıyordu damarlarda.
Kenanın mikrofonundan çıkan sesler dev kolonlarla dört bir tarafa dağılıyor, sandalyeleri, masaları, duvarları, şişeleri, bardakları titreterek konuşmak için birbirine sokulanlar arasına kıskanç bir kuma gibi giriyordu. Düm tek düm tek da da da dat dat. Düm tek düm tek da da da dat dat. Düm tek düm tek da da da dat dat. Düm tek düm tek da da da dat dat.