Hayatın Kıyısına Düşen

İçimden yükselen nutka nokta koyuyorum.
Bizimkiler deyince aklıma ortaokulda biyoloji dersinde okuduğumuz tırtıl böcekleri geliyor. (Yine biyoloji dersi, ne çok takmışım bu derse). Koza yapmak için kendilerini içeriye hapsederlermiş. Delip çıkabilenler kelebek, çıkamayanlar ise artık ölü böcek olurmuş. Bir de resmi vardı, kozasının ucundan başını çıkartmış bir kelebek resmi. Bizimkiler, ben de dahil tırtıl böcekleriydik. Hayatımız kısa olacaktı bizim, belliydi. Bile bile örüyorduk kozamızı, isteyerek değil elbette, mecburduk. Bizim kuşağın kelebek olma şansı yoktu.