Kağıt Kesiği

Acılı bir kuşak bırakıyoruz
ve cepleri sorgu dolu:
- Çocukları küçük kurşunla mı vururlar baba,
az acısın, az kanasın diye;
yorgun bir adam olurum değil mi büyürsem... hem dargın geçmişine.

İnceden sürekli bir sızı şuramda
benimkisi iyileşmeyen
kağıt kesiği baba...

Köpüren masum koyaklar da bilir
iç açıların toplamını,
hiç bilmez mi iç acıları güze düşen yaprak
doğadan insana geçer,
yeni gen olur, yeni tür
insan çocuğa.