Anadol ile Pekin'den Paris'e 16.000 Km

Klasik araba tutkunu Ahmet Şefik Öngün ve Erdal Tokcan, 1907 yılından beri yapılan Pekin-Paris Rallisine katılan ilk Türk ekibi oldular. Bu dayanıklılık rallisi hakikaten de dayanıklı olmayı gerektiriyordu. Çünkü aşmaları gereken 16.000 km yol vardı. Hem de 1967 model iki kapılı bir Anadol ile.

Mesafe uzun, geçilecek ülkeleri tasavvur etmek zordu. Güzergâh, inanılmaz engebelerle doluydu. Ama Öngün ve Tokcanı motive eden şey, yarıştan elde edilecek gelirin Toplum Gönüllüleri Vakfına bağışlanacak olmasıydı, ki 50 kurum ve şirket de bu yarışa sponsor olarak katkıda bulundu.
Pekin-Paris Rallisine katılanlardan Ahmet Öngün, yaşadıkları inanılmaz deneyimi Pekinden Parise Anadol ile 16.000 km de kaleme aldı. Bu kitap okuru Çin, Moğolistan, Rusya, Kırgızistan, Kazakistan, Özbekistan, Türkmenistan, İran, Türkiye, Yunanistan, İtaya, Fransa rotasında meşakkatli olduğu kadar keyifli bir yolculuğa davet ediyor.

YOLCULUK
3 Eylül 2010
Dostlarımız Emekli Büyükelçi Uğur Ergun ve Haluk Tansel bizi geçirmeye Atatürk Havaalanına geldiler. Orada sürpriz olarak Mustafa ve Handan Öneyle karşılaştık. Onlar da Pekine gidiyorlarmış. Yolda laflarız diye sevinmiştim. Ama uçuş sırasında hiç istediğimi yapamadım; derin derin uyudular.

4 Eylül 2010
Pekin Büyükelçimiz Murat Esenli, alanda bizi karşılamaya İkinci Kâtip Turhan Kaya Beyi görevlendirmiş. Çok güzel bir sürpriz oldu; hiç beklemiyorduk. Bizi alıp otelimize bıraktılar. Öğleden sonra odamıza yerleştik ve o akşam Öneylerin misafiri olarak Made in China lokantasında nefis bir Çin yemeği yedik.

5 Eylül 2010
Ben yine Öneylerin misafiri olarak Pekini dolaştım... Cennet Tapınağı [Temple of Heaven], Tianenman Meydanı, Krizin Maonun grup fotoğrafının altına Chairman Mao and Democrats (Başkan Mao ve Demokratlar) diye yazmışlar! Takdir sizin Yasak Şehir [Forbidden City], Yaz Sarayı [Summer Palace]. Bu son yer çok büyük bir alanı kapsıyor; yapay bir göl ve etrafında birçok bina var isminin tarif ettiği, tek bir bina değil.
Bu arada, çok enteresan bir Çin geleneğine şahit oldum; aileler parkta, kız veya erkek çocuklarının özgeçmişlerini yazıp ağaçlara asıyorlar, sonra da beklemeye başlıyorlar. İlgilenen biri çıkarsa, karşılıklı fotoğraflar ortaya çıkıyor ve buluşmaları sağlanıyor... Manuel facebook? Taksi şoförlerinin bazıları okuma yazma bilmiyor