Anneme Reklamcı Olduğumu Söylemeyin. O Beni Bir Genelevde Piyanist Sanıyor!

Beni reklamcılığa Jacques Prévert itti. İtiraf etmeliyim ki bende zaten reklamcılık virüsü vardı. Bu virüsü Pierre Lazareff'ten kapmıştım. Bundan daha iyi bulaşıcı bir virüs nasıl kapılır?
O zaman kötülüğe karşı mücadeleye başladım. İlk krizim, Pompidou'yu bir kapak resminde kullanmak oldu.
L'Express dergisinde Cumhurbaşkanını, Mercury motorlu bir teknenin dümeninde göstermiştim. Sonuç: Dergi toplatıldı. Créteil'de reklamcı aranan bir binaya “Choux” (Lahana) adını vererek ikinci bir kriz daha yaşadım. Kariyerimin en güzel başarısız yapıtı oldu.
O andan itibaren her şey kötüye gitmeye başladı. Salvador Dali'nin yaptığı işleri projede sunarak yılın sözleşmesini kazandım. Ama Dali'yle hiç tanışmamıştım. Bu yüzden Üstat, görüşmeye kabul etmeden önce, cezalandırmak için, beni saçma sapan başlangıç testlerinden geçirdi.
Hiçbir şey yolunda gitmiyorken bir de hayatımda büyük bir gürültü koptu. Produits Libres'i (Özgür Ürünler) piyasaya sürüyordum. Boynuma boyunduruk geçirmeye kalktılar. Kendimi unutturmak için aynı zamanda hem Sosyalist Parti'nin (François Mitterand) hem Cumhuriyetçi Parti'nin (Valéry Giscard d'Estaing) hem de Cumhuriyet İçin Birlik Partisi'nin (Jacques Chirac) seçim afişlerini yaptım. Bir ölü gibi ardımda kalan mallarım yağmalanmaya çalışıldı. Kendime bakıyor ve ayakta kalmaya çalışıyordum.
Amerikan bir iş ortağı bulmak için Atlas Okyanusu'nu aştım. Ortaklık yapmayı planladığım kişi bana o kadar çok Château-Margaux şarabı içirdi ki her şeyi kırmızı görüyordum ve sonunda Amerika'ya savaş ilan ettim.
İşte benim durumum böyle. Sakın bana dokunmayın. Çünkü ben bulaşıcıyım. Hatta bence deliyim. Reklam delisi.
Kitaplarıyla reklam dünyasının gurusu olarak kabul edilen ve Fransa'nın en çok konuşulan figürlerinden biri olan Jacques Séguéla bu baskıda elinizdeki kitap için özel olarak ön söz yazdı.