Antigone_{Oyun İki Bölüm}

Antigone'nin 1970'de Atina'da yayınlanan çevirisi hakkında Yunan düşünür ve şairi Zoi Karelli'nin yazısı kısaltılarak aşağıya alınmıştır:
Türk "Antigone"de en değerli bulduğum şey, Bay Demirel'in sırf kendine özgü katkısıdır. Eski Yunan tiyatrosu söz konusu olunca, böyle bir katkı yapmak son derece güçtür. Aynı zamanda böyle bir şeye girişmek tehlikelidir. Çünkü mükemmel olan (klâsik) eser, böyle bir işe girişmeye cesaret edeni öylesine etkisi altında bırakacaktır ki, ona kendi sözünü söylemeye fırsat bırakmayacaktır.
Kemal Demirel "Antigone"sinde kendi sözünü de söylemesini başardı. Söz gelişi, sunucunun yeri özel bir ağırlık taşıyor, yargıçlar varlık hakkı kazanıyor, 3. Koro parçasını özellikle sevdim.
Burada ilâve etmem gerekir ki, Kemal Demirel kahramanlığa katkısız inanıyor, kahramanlığın gücüne ve etkisine inanıyor. Kahramanca çaba ve tutumu tuz buz eden veya en azından değiştiren çağımızın anlayışına rağmen, kahraman kişiye inanıyor.
Zaten çağımız böyle olduğundan, trajik olan, yeni bir anlam, güç ve önem kazanıyor