Aşiyan Yolları

"Eğri yol, doğru insan"

Sevgili;

Ben kapında miskin bir dilenci
Karanlık gözlerinde yolunu kaybetmiş bir serseri
Çaldım kapını, işte tam yeri
İster al içeri, ister gönder geri
İstanbul'u aşkına adadığın günden beri
Sensizliğe çare aramak vardı Aşiyan yollarında

Ey Sevgili!

Seslendik sana en üst perdeden
Ekrem'in karamsarlığından, Fikret'in yangınından
Dahası sinemizden,
Ne sana vardı sözümüz,
Ne de çalabildik bu dünyanın mesut bir gününden