Aşkın Gayriresmi Tarihi

'Bu kitaptaki şiirlerde, öncelikle tek bir insandan yola çıkıyorum. Yani kendimden.. Kendi öfkemi, umudumu, aşkımı, hüznümü işliyorum. Giderek, buna toplumsal bir kimlik yüklüyorum. Benim yaşadıklarım elbette ki toplumsal bir birlikteliğin izdüşümleri. Daha sonra, bu izdüşümleri koca bir ülkeye yaymaya çalışıyorum. Tüm bunları yapmaya çalışırken; güncelin yanına dünü koyarak, geleceğe taşan bir şiir çatısı oluşturmaya çabalıyorum... yani, sözcüklerin zamanla savaştığı, dönem dönem de seviştiği bir atmosferin şiirleri bunlar...
Şiirleri oluştururken, sadece ve sadece kendi vicdanımın sesini dinledim. Bunun aynı zamanda ahlaki bir tavır olduğuna da inanıyorum. Bu şairin vicdanının, esen rüzgardan etkilenmemesi gibi bir düşünceyi ısrarla savunuyorum. Bu nedenle kliklere yaslanmıyorum. Eğer böyle şair olunuyorsa (ya da olunacaksa) bunu kabul etmiyorum. Bir şair şiir yazmalı ve göğsünü gere gere, 'ben şairim' diyebilmeli...'

kül şehrin adı bilinmez nice köşesinde
sendin artık.
orada sen uçarsan kesik baş isyan olur
orada susarsan aşk da solar
orada karşıla onu
biliyorsun
onsuz sevişme kimliksiz bir elveda
göçebeliğin ateşini taşıyan, sen
senfonik bir terkediştir ölüm
biliyorsun
aşk sürgünde de yakar
biliyorsun
ya ihanet?
-o onursuz savruluş, paslanmış yalan söylence
neye ses olabilir ki cızırtıdan öte
suskun sevgili
ses ver
aşk yeşersin...