Ay Işığının Bilirkişiliği_{Seçme Öyküler}

Ben altı yaşındayken ailam Bitlis'den Adana'ya göçtü. Babam sesi yanık bir Kürt'tü. Ezan, mevlit okur, Kürtçe türküler söyler, uzun havalar çeker, hem Kürtçe hem Türkçe uyaklı dörtlükler yazardı. Kürt Nuri derlerdi Adana'da ona. Şakacı, neşeli, bir adamdı. Adana'da çırçır işçiliği yaparak bir maaşla altı çocuk yetiştirdi. Televizyonun hayallerimizi biçmediği, her akşam bir evde toplandığımız, sohbetlerle, türkülerle eğlendiğimiz; Kürt, Türk, Ermeni, Boşnak, geniş avlularda, bir oda bir mutfak evlerde yoksulluk içinde ama iç içe, kardeşçe yaşadığımız neşeli, yazlık sinemalı günlerdi. 'Gıcır Gıcır Bilyeler' öyküsü böyle bir avluyu anlatır.