Aydınlar

Saint-Simon^a göre, "aydinlarin dokuncasi"ni, gerçekten belirtmek için, Fransiz toplumunun kaymak tabakasi ve ulusal kitlenin ruhu fizikçiler, kimyacilar, ruhbilimciler, matematikçiler, ozanlar, müzikçiler, yazarlar vb. içinden birçok çatik kasli ulusçu, yersiz düzeltici, basarili toplumcu ya da zehir gibi sözavcisi çiktigini göz önünde bulundurmalidir.

Daha baskalari arasinda Scénes et doctrines du nationalisme (Ulusçulugun Ögretileri ve Tartismalari) de, aydini, "toplumun kendi mantigina dayanmasi gerektigine inanan; ve onun, gerçekte ön zorunluluklara dayandigini ve belki bireysel akla yabanci oldugunu bilmeyen birey" olarak tanimlayan Barrés^i analim.

Edouard Breth, "aydinlarin önemli yer tuttugu bir yönetim biçiminden daha kokusmus bir yönetim biçimi olmayacagini" kesinlikle saglamaktadir: Les mefaits des intellectuels (Aydinlarin Kötülügü)de, "kendilerini en iyi insanci, barisçi ve ulusçu düsüncesini, çagdas kentte, isçilere özgü degerler olarak benimsetmeye çalisirlar."diyor. Robert Locoste, 1957^de eski Cezayir savasçilarinin karsisinda, 1957 Temmuzunda: "Son günlerde, Cezayir^de 20 kisinin ölümüne; 50 kisinin yaralanmasina neden olan terörizmin yeniden ortaya çikmasindan sorumlu olanlar, iskencelere karsi kampanya açan kafa ve gönül göstericileridir.

Onlari asagilayiniz." demekten çekinmemistir. Esitleri arasinda birinci (primus inter pares) Jean Cocteau, sosyalist Bakana karsi beklenmedik bir çikis yapiyor:

Soru: Dünyada en asagi gördügünüz sey nedir?
Jean Cocteau - Aydinlar.