Baba Sakın Bize Vurma

Dünya bir bahçe ve o bahçenin tek çiçekleri onlar, çocuklar... Onlar öyle bir bereket ki hepsi farklı renkte bir şaheser, hepsi farklı kokuda bir melek. Atılan her adımda ve alınan her nefeste ve kırpılan her gözde geleceğe geliyoruz dediğimiz birer vekil. Aslında hayata dair attığımız adımlarımız onlar, çocuklar... Sonsuza ulaşmanın tek yolu, nesli devam ettirmenin tek çaresi, adlarımızın anılmasını sağlamanın en önemli gereği onlar, çocuklar... Onlar çocuk da bizler neyiz peki? Bizler kimiz? Ebeveynler kimler? Çocukların ruhunu kirleten asalaklar mıyız? Onların hayatını boşluk, kayıp haline getiren şiddetli şimşekler miyiz? Kayıp ruhlu çocukların anası mıyız babası mıyız? "Ne kendisine ne de topluma bir faydası var" diye eleştirdiğimiz insanlar haline getireceğimiz o çocukların mühendisleri kim? O şuursuz büyükler, bizler miyiz? "