Babalar ve Oğullar

Günümüzde roman sanatının en büyük eserlerinden biri olarak bütün dünya dillerinde okunan Babalar ve Oğullar, 1862'de Rusça yayınlandığında büyük bir öfke uyandırdı. Gençler ve yaşlılar, muhafazkârlar ve radikaller, hep birlikte kitaba tepki gösterdiler. Fakat zamanın büyük edebi yaratıcıları, Flaubert, Maupassant ve Henry James, yazarın ustalığını ve psikolojik içgörü yeteneğini anlamışlardı; onu alkışladılar.

Babalar ve Oğullar toplumsal altüst oluş sırasında yaşanan kuşak çatışmasını anlatır. Turgenyev'in bu evrensel temaya edebi yaklaşımı, yarattığı karakterlere ve eserine ölümsüzlük kazandırmıştır. Romanda, 19. yüzyıl Rus aristokrasisi ile gençlik radikalizmi arasında yaşanan çatışa çok canlı renklerle betimlenir. Kuşakların dünyaya bakışı o kadar farklıdır ki okur bu çatışmada yaklaşan devrimin belirtilerini sezinler.

Babalar ve Oğlullar bütün zamanların romanıdır. Çağdaş okura, hızla değişmekte olan bugünün dünyasına ilişkin değerlendirme imkânları, hatta geleceğe ilişkin öngörüler kazandırı