Ben Olmanın Issızlığında

O gün binerken uçağa, bilemezdi kaderin ona hazırladıklarını..
Düşünmeksizin ama hayal ederek düştü yollara Murat.
Kavuştuğunda hayaline, gerçeği olmadığını gördü.
Sarsıldı ama yıkılmadı kendi gerçeğini gördüğünde.
O değildi bedeninin istediği, ne de ruhunun.
O ruh mu ona aitti, yoksa o beden mi?
Değildiler ki birlikte!
Bulmalıydı ruhunu, olmayan benliğini Murat.
Neredeydi?
Bıraktı kendini derin yalnızlığına..
Çarptı nice asil insanlara, hayvanlara..
Devrildiler ama o hep dimdikti.
Acıyan bedeniydi, olmayan ruhu değil.
Yaklaştıkça sona, yaşlandı bedeni, güçlendi ruhu.
Hırçın dalgaların altında bambaşka bir gerçeği olduğunu anladığında, çıkacaktı sanki yüreği..
Bulmuştu Murat benliğini.
Koştu ona, sarıldı ruhuna.
Özlemle kucaklaştı yorgun bedenle, onu bekleyen ruh.
Kapadı gözlerini Murat.
Birkaç damla süzüldü aşağılara, yüzünün derin vadilerinden..