Benzede

Evren, daha ilk kitabıyla özgünleşmeye doğru giden ironik bir dil oluşturmuş şiirlerinde. Bu ironi, gündelik sokak dilini, kalıp sözleri dönüştürerek oluşturulan bir yergi (hiciv) havasına bürünmüş. "Kokuşmuş Kokoşluk" şiirinde olduğu gibi ses çağrışımlarıyla "Abayı yakma / Abasını yak / Babasını sat / anasını al / Bacısını Belleme / Közünü yelle acılarının / Ama çıplak elle" gibi dizelerle erkek egemen söylemi ters yüz etmiş.
Kendisini merkeze alan bu özgün söylem, birbirine uzak aykırı durum ve nesneleri bir araya getirerek, sözcükleri kuralsızlaştırarak onları da özgürleştirir. "Sabit hat olmak için çıktım evden" (...) "Hattım sabit / Fikrim zabit / Hataaam basit" (...) "Kat çıktım kaçık yapıma"
Eminim ki, Evren'in oldukça yalın, anlaşılır şiirlerini hafif bir tebessümle okurken hem acıyan yanlarınızı hissedeceksiniz hem de farkında olmadan başkaldıran eleştirel duygularınızın kabardığını hissedeceksiniz.
Oğuz Özdem