Beyaz Martının Düşü

A. Didem Uslu'nun üçüncü öykü kitabı olan "Beyaz Martının Son Düşü"; Hürriyet Gösteri, Milliyet Sanat, Cumhuriyet Dergi, Üçüncü Öyküler vb. gibi dergilerde yayımlanmış, ikisi 1990 ve 1991'de Türk Hava Kurumu ödülü almış, yirmi beş öyküsünden oluşuyor.

Jandarma olarak askerliğini yaparken yakın köydeki Gülizar'a tutkusu yıllar yılı dinmeyen Muhlis bey'i; evlendirip kocaya verdikleri kızları gülmeyen iki annenin adliye koridorlarında dinmeyen ağıtlarını; ithal muz çikitanın zor duruma soktuğu muz üreticisi Halil'in sevdiği Zehra'ya kavuşamayışını... bir kenarda unutulmuş veya göze çarpmayan sıradan insanların pastel tonlardaki soluk yaşamlarını anlatıyor.

Örneğin yatalak kocasına bakarken kalbi ve gözü bulutlarda kalan, pilotluktan emekli Fatma Hanım beyaz martıda kanki göklerdeki kendisini uçuşunu görüyor:

"Pencere kenarındaki yerine döndüğünde sırtı ter içindeydi. Başını cama dayadı. Gözleri bulutlarla buluştu. Tek tük kalmışlardı zaten. Uzaktan bir yerlerden bir martı göründü. Bembeyazdı. Süzülerek alçaldı. Kanatlarını yana savurdu, öne çekti. Milyonlarca kez çırpındı. Sanki kanatlarıyla güzellikleri alkışlıyor, neşeye doymuyor, yeniden tempo tutuyordu. Rüzgarı kanatlarının altına doldurmuştu.Özgürlüğün sınırsızlığını tadıyordu. Rüzgarı kanatlarını altına doldurmuştu. Özgürlüğün sınırsızlığını tadıyordu. Yüksek hız denemelerine giriyor, aniden pikeyle dalış yapıyordu. Yavaş uçuşla kanatlarını dinlendirip, beklenmedik bir akrobasiye başlıyordu. Yüksekten kendini boşluğa koyuveriyor, alçaklarda hızın kesiyordu. Kanatlarını çırpmıyor, kendisini hafif esintiye teslim ediyordu. Birden tekrar gagasını yukarıya dikiyor, havalanıyor, üçlü takla atarak gergin kanatlarını kıpırdatmadan yere yaklaşıyordu. Dik, yavaş tonolar başarıyla sona ermişti. Gururla yere indi. gösteri tamamlanmıştı."

A. Didem Uslu "Beyaz Martının Son Düşü"nde yer alan her öyküde farklı bir üslup, kurgu ve dil deneyine girişmiş...