Big Sur

Bu yöreyi ilk gördüğümde "Burda huzuru bulacağım," diye geçirmiştim içimden. "Burda yapmak için dünyaya geldiğim işi yapacağım." Bizi gölgeleyen tepenin arkasında neredeyse kimsenin ayak basmadığı bir bölge var. Sonsuza dek ayrı tutulmak için tasarlanmış harikulade bir orman. Geceleri sizi kuşatan sessizliği hissedersiniz; tepenin ötesinde başlayan, ılık rüzgarla sise ve yıldızlara sızan, kıvrımlarının arasında toprağın gizemi denli derin bir gizem getiren bir sessizlik. Manyetik, iyileştirici bir ortam. Kaygıları ve dertleriyle kentlilerin varlığı gerçek bir ahenksizlik oluşturur burada. Geçmişin cüzzamlıları gibi yaralarıyla gelirler.Buraya her yerleşen son yerleşimci olmasını umar. Manzaraya uzun bir bakış onu koruma arzusu hissetmeye yeter birkaç parlak ruhun kendileri için sakladıkları ilahi bir yöre.
"Big Sur ve Hieronymus Bosch'un Portakalları", çok renkli, sıradan olmayan insanları, büyümüş de küçülmüş çocukları, içten, samimi, zararsız, huysuz ve tanımlanamayacak büyükleri ile Henry Miller'in en büyük karakterler çalışması...