Bukalemunlar İçin Müzik

'... Bir yazar, yazının diğer tüm formlarına ilişkin bildiği şeyleri, tek bir türde, -diyelim ki kısa öyküde- nasıl başarıyla birleştirebilirdi? (...) yazmak üzerine bildiğim onca şeyi, senaryolar, oyunlar, röportajlar, şiir, kısa öyküler ve novella'lar... Şimdi kendimi sahnenin tam ortasına yerleştiriyor ve katı, bireysel bir tutumla sıradan insanlarla yapılmış basmakalıp konuşmaları yeniden inşa ediyordum: oturduğum apartmaın yöneticisi, jimnastik salonundaki masör, eski bir okul arkadaşı, diş doktorum. Bu tür yalın şeylerle yüzlerce safya doldurduktan sonra sonunda bir üslup bile geliştirdim. Yazmak üzerine ne biliyorsam hepsini özümseyebilecek bir çerçeve bulmuştum.
Daha sonra bu tekniğin daha gelişmiş bir biçimini kullanarak, kısa, 'gerçeğe dayalı' bir roman (El Oyması Tabutlar) ve birkaç kısa öykü yazdım. Sonuç, elinizdeki kitap: Bukalemunlar İçin Müzik.''