Bulanmadan Akmak

Bulanmadan akmak… Kirlenmeden, tertemiz… Uzak dağ başlarından ummana karışıncaya kadar… Geçilen yerlerde duruluğu bozacak ne varsa hepsine meydan okuyarak... Son noktaya ilk hal ile ulaşmak için…

Kim bilir, kaçıncı kez çimenler yeşerecek, çiçekler açacak bu heybetli akışın sonunda? Kuşlar, ya kuşlar? Bu akışla birlikte ötüşmeyecekler mi gidilen yol boyunca? Yapraklar hışırtılarını çoğaltmaz mı senin için ılgıt ılgıt esen rüzgara eşlik ederek?

Bulanmadan, bulandırmadan akmak… Özden uzaklaşmadan; kire, pasa bulaşmadan… Hep akmak, hep akmak… Yerinde durmayıp değiştirmek dört bir yanı…

Akmak, istenilen yöne doğru… İsteyen için… Hangi hızla akılması isteniyorsa… İz bırakarak geçilen her bir yerde… Zira geçtikleri yollardan tanınır yolcular. İz kalmamışsa söz de kalmaz çoğu zaman.