Bütün Sıradan Ağaçlar Farklıdır

Benim şiirlerim, kişisel bir yaşantı, bir gözlem, bir görünüş ya da bir anı gibi hep somut olanda başlar. O zaman, sezgiyi geçerli kılabilecek tümceyi dinleyerek yakalamaya çalışırım. Şiirlerim bir tek insanla ilgilidir o insan ki, yaşamı hiçbir zaman tek yönlü ya da doğrusal olmayıp açılımını kesikli sıçramalarla yapmaktadır. Şiirlerimin bireyselleştirme ya da ruhbilimsel incelemeyle ilgisi yoktur.
Sanatta gelişme değil, ama değişim, farklılaşma ve araştırma olduğu görüşündeyim. Bütün kuramları yadsıyorum. Kuramlar insanı sınırlar arasında sıkışıp kalmaya, çığırlara götürür; sonunda sanatçının, sezgisine güvenecek yerde, yapıtıyla kuramı katınlamak istemesiyle sonuçlanır. Şiirlerimdeki ortak yön, hepsinin de birer deney olmasıdır: Yaradılmış olanla, gerçek olanla çakışma deneyi. Şiirlerim dünya ile benim aramda, şaşkınlık içinde gerçekleşen karşılıklı bir konuşmadır. Şiirlerimin temelinde ise bir tür mizah yatar özellikle de, gösteri yapar gibi gürültücü olmayan bir mizah.