Cavidname

İkbal'in 1929 yılında Farsça yazmaya başladığı bu kitap, Annemarie Schimmel'e göre Goethe'nin Faust'unun etkisinde yazılmıştır. Öte yandan şairin kendi beyanına göre Cavidname; İtalyan şairi Dante'nin Divina Commedia'sına nazire olarak yazılmış ve Muhyiddin İbn Arabî'nin Fütuhat-ı Mekkiye ve büyük Arap şairi el-Maarrî'nin Risaletu'l-Gufran eserlerinden yararlanılarak Miraç mucizesi planı üzerine oturtulmuştur. Eserde Mevlâna'nın refakatinde bir yolculuğa çıkan İkbal gökleri dolanır, gezegenleri kat eder, cenneti gezer ve her safhada çeşitli siyaset, fikir ve kültür adamlarıyla dinî ve siyasî meseleler hakkında konuşur. Cavidname, İkbal'in oğlu Dr. Cavid İkbal'in adını taşımakla birlikte "cavid" ebedî, sürekli, kalıcı, daimi anlamları taşır. Bu yönüyle de eserin adı ölümsüzlük, ebedîlik, daimîlik namesi anlamına da gelir. Eserde önemli bir husus ise, eserlerinde mahlas kullanmayan İkbal bu eserde kendisi için "Zinderûd" adını kullanmıştır. "Zinderûd", İsfahan'da bulunan asıl adı "Zayenderud" olan meşhur bir ırmaktan mülhemdir. Bu ırmak sadece kendi suyu ile oluştuğundan ve başka ırmaklardan su almadığından bu isimle anılmıştır. Cavidname'nin ilk Türkçe çevirisi ünlü tasavvuf araştırmacısı Prof. Dr. Annemarie Schimmel tarafından yapılmıştır.