Dokunmak Acıtmamalı Teni

Boş salıncaklarda kaldı çocukluğum
Ağzımı ekşiten bu tat
Derimin altına yerleşen bu korku
Öfkenin soğuk nefesi iliklerimde eserken
Isıtmıyor dokunmalar artık beni
Çünkü dokunmak acıtmamalı teni
Bir şeyler eksik yarım kalıyorsa hep
Susmam kabullenmekten değil
Adıma vurulmuş kelepçelerdendir
Yıkık bir duvara bel bağlayıp
Ben gibi gülüp
Ben gibi ağlamayı unutmaktandır
Vakitsiz bastıran kışlardır
Yeşermemi istemeyen
Yavan sevdalardan kalan
Yosun tutmuş taşlardır ayağıma batan
Uçsuz bucaksız dönenceler
Günden güne hummalı
Bir hiç bıraktılar benden geri
Artık ısıtmıyor dokunmalar beni
Çünkü dokunmak acıtmamalı teni