Dönmedin

sen ufka uzanan

gamlı dumanlı tren

ve çınlarken

dağlarda ince bir siren

gurbetin kalbine olup yaren

şimdi uçsuz bir vadideyim dedin

..

eğer kalırsa gönlüme hüznün mirası

değişirse bir gün ruhumun makası

hüzün tünellerinden bir akşam üstü

çıkar gelirim dedin

lakin göründü ufuklardan kırık gölgeler

taşlar bile bekledi seni bin hasretle

ancak sen gelmedin

şimdi döndü hasret ülkesinden kanun koyucular

döndü ayrılık istasyonundan en imkansız yolcular

ama sen d ö n m e d i n