Dünden Bugüne Yunanistan'ın Pantus Hedefi

Emperyalizmin öncüleri olan İngiltere, Fransa, Almanya ve Rusya hayal peşindeki Yunanistan'ı öteden beri olduğu gibi, kendi "Doğu Sorunu" adlı tarihsel misyonları için taşeron olarak kullanmaktadırlar. Pontus sorunu, Lozan Antlaşması'ndan sonra tarihe karışmıştır. 1923'te Rumların "Türk-Rum Nüfus Mübadelesi Sözleşmesi" gereğince, Yunanistan'a gitmeleriyle birlikte bölgenin nüfusu homojen bir yapıya kavuşmuştur. Ancak "Doğu Sorunu" kapsamında emperyalist amaçları doğrultusunda Batılı ülkelerin ve Yunanistan'ın istekleri hiçbir zaman bitmemiştir.
Pontusçuluk, Yunanlıların "Euksinos Pontos" dedikleri Sinop, Samsun, Amasya, Trabzon, Ordu, Giresun, Gümüşhane illeri ile Sivas ilinin bir kısmını içine alan bölgeyi Yunanlaştırmak ve Pontus Cumhuriyeti'ni kurmak amacıyla dünyanın farklı ülkelerinde kurulmuş bulunan çok sayıdaki Pontus dernekleri tarafından Pontus ideali çerçevesinde yürütülen faaliyetlerdir.
Patrikhane için hedef ise Ekümenik statü ve onun ayrılmaz parçası olan devlet yani Bizans! Patrikhane kendini bu hakkın varisi görmektedir. Hedefi budur. Trabzon'u aklından dahi geçirmemektedir. Çünkü böyle bir düşünce hem dünya kamuoyunun desteğini kaybetmeye, hem de ABD'nin Ortodoks dünyasını kontrol altına alma projesini sekteye uğratır.
Batılılar (Avrupalılar) Türkiye'nin güçlenmesini, büyümesini 30-40 sene sonra kalkınmış, yüz milyonluk Türk Devleti olmasını, kendi geleceklerine tehlike olarak gördükleri için asla istemezler. Onlar tarihteki Haçlı zihniyetiyle "Şark meselesini" sürekli sıcak tutmak için fırsat buldukça kurcalarlar. Şark meselesinin özünde Türkleri Avrupa'dan daha sonra da Anadolu'dan atmak yatar.