Duyguların Tuğ Bahçesinde Son Fasıl

(...)
İnsanlara bakıyordu Selman Dedem.
Tanıdığı ama bir taraftan da hiç tanımadığı insanlara...
Bir selamlık tanışmışlıklarla tanıdığı kişilere,
yine tanıdığı kadarını; bir selamlık tanışmışlıklarını;
selamlarını veriyordu.
(...)
Selman Dedenin soyut dünyasını maddelerden sekerek
günlük hayata taşıran bir geçmiş...
Başarısızlığa sıkışmış bir varoluş ve
bu başarısızlıktan duyulan mutluluğun çelişkisi...
Gözlüklerin gözünden sizlere ulaşan bir hikaye...
Tüm bunların yanında on dokuz yaşımdayken
geleceğe yazdığım bir mektuptur aslında.
Edebiyata çırak durduğum
en ateşli yılların ilk büyük meyvesidir bu kitabım.
Nesnel olamadım çünkü,
"kahraman"ın içindeydim...