Ellerimi Bırak Ruhuma Dokun

Beni ne kadar tanıyorsun sevgili...

Her şeyin bir zamanı vardır, rastlantıların, yol ayrımlarının ve kesişmelerin bile. Şimdi söyleyeceğim şey belki sizi şaşırtacak ama bende aynı şeyi sizin için düşünüyorum.

Keşke bende sizleri daha önce tanısaydım. Ama kısmet işte. Benim inancıma göre olaylar ve insanlar tesadüfen çıkmaz karşımıza.

Her şeyin ve kişinin bir zamanı olduğu gibi bir anlamı vardır.

Belki de siz beni yol gösterici olarak görüyorsunuz şimdi ama kim bilir belki sizler benim fenerimsinizdir.

Hayatımı değiştirecek, beni farklı kılacak, beni bütüne kavuşturacak olaylar sizden geçmekte olabilir.

Her yol bir başlangıç olmadığı gibi her bitişte bir son değildir aslında. Neye baktığımızın önemi yok, ne gördüğümüzün yanında.

Ayna olabilmek, yansıtabilmekle alakalı her şey. Olayları yansıtmak ve birbirimize göstermek ile ilgili.

Sadece bir hikâye paylaşmak istedim sizlerle…
Hayat dediğimiz yolda;

Ön yargım yok diyeninize bile kesin yargılarını gösterebilmek için,

En üstün zekâlımızın bile ne çok yanlışlar yapabildiğini ispatlamak için,

Doğru sandıklarımızın hakikat olmadığını anlatabilmek için,

Ruh ve beynin dengede olması gerektiğini öğretebilmek için,

Tüm matematik formülerinin geçersizliğini kanıtlayabilmek için,

Hepimizin insan olduğunu hatırlatabilmek için.