Esaretten Özgürlüğe

Çığlıklar kesilmişti. Şehrin insanları, bir gün daha fazla yaşayacakları için, şükür duaları ediyor, namazlar kılıyorlardı. Allah onları bir gün daha sakınmıştı. Ölenler şehitti... Nasıl olsa gazi idiler. Bir de üstüne şehitlik... Cenneti tam hak etmişlerdi. Oysaki ölüm kapılarına geldiğinde, kalleş bir ölüme karşı direnme yerine teslim olmayı seçmişlerdi. İnançlarını yanlış yorumluyorlardı belki de. Yanlış mı anlaşılıyorlardı? Rus'un karşısına dikilmiş savaşmışlardı. Hadi onlar koca Rus ordusu idi, Osmanlı ordusu bile karşılarında duramamıştı. Peki, bu çapulcular da kim oluyordu? Aslında onlar direnmişler de, iki tane Ermeni'ye, koca evi ölümüne savunmamış teslim etmişlerdi. Güç yetiremediklerini anlamamız mı gerekiyordu? Belki de yoksulluk ve açlık onları korkak yapmıştı. Çok görülmemeliydiler. Karşılarında güçlü silahları olan askerler vardı, onlar ne yapabilirdi ? Bu onların kaderiydi. Kaderlerini yaşıyorlardı.