Gökkuşağının Bittiği Yer

Anlamayan bir tek sensin
Baharda doğan kuzu, elbette
İlk, bahara sevdalanacaktı
Kuzuya suç değildir baharı sevmek
Doğaldır, baharın da parmağına
Takılması cevherden bir kelepçe
Zaten tanenin kaderi erimek
Damlanın kaderi kurumak
İnsanın kaderi, unutulmak kalleşçe

Ey uslanmaz âşık, doğru
Mevsim ki yine bahardır
Aylardan yine Nisandır
Tırtıllar bile çıkar kozasından
Uçamayan bir tek sensin
Yazık ki, bir daha hiç öyle
Kar gibi saf sevemeyeceksin