Gül Şafaklı Bir Özlem

Öyle bir efsun sundu gözlerin gözlerime ,
Anladım yıllar yılı aradığım sensin; ey yar!
Ay doğdu çalkalandı bir çoştu ki denizler
Bilinmez ülkelerden ülkeme gelensin yar...
Kaybolmuş sevgilerin rastladım izlerine,
Sen gönülden gönüllü kalmayı bilensin yar ,

Bakışına sığındım çağır beni al beni
Yangınlar ortasında kalmışım kurtar beni ;
Bitsin artık bu melal, seven bir yar say beni .
Bu izbe gecelerin girdabı yutar beni
Sensizlik ülkesine hayatın yok albeni ?

Adını dua ettim her an sensin dilimde
Bulut ol, yağmur ol, bir sel ol al götür beni
Hüthüt'ün kaf dağı'na ulaştığı bir zaman ,
Sensizlikte kaybolayım bitir bendeki ben'i
Bir kere olsun yeter dönde bir sevgilim de,
Sonra yitir istersen yangında duman duman .

İçimdeki gurbetin sılası sende saklı
Ömrün baharı bitmez akşam olmaz sanırdım
Hazansız mevsimlerden bir güneş istiyorum
Geceleri olmayan ufuklar gül şafaklı ...
Bir ses duysaydım eğer sonsuzdan: Bekliyorum!
Ne bedenim yorulur, ne de ben usanırdım.