Hoşçakal Anne

"Biletler lütfen."
Duygu, çantasını açtı, cüzdanından biletini çıkarıp uzattı. Otobüs hareket edeli on beş dakika olmuş, neredeyse Ankara'yı çıkmıştı.
Gidiyordu.
Bir daha asla dönmeyecekti.
Köydeki teyzesine gidip bir süre orada kalacaktı. En son çare teyzesiydi çünkü. Otellerin bir kaçı yaşından dolayı onu almamış, almaya karar verenler ise kendisinin hoşuna gitmemişti. Bir iki adam çok soru sormuş, biri de Duygu'ya kendisini yemek ister gibi bakmıştı. Nasıl olsa parası çoktu. Bir kaç gün teyzesinde kalacak döndüğünde de bir çare bulacaktı.
Annesi ve babası Duygu'nun uyandığında çoktan gitmişlerdi. Onlar kendisini okul kapısı önünde beklerken Duygu önce kileri eski haline getirmiş, bütün günlükleri çantasına koymuş, odasından bir kaç giysi ve bir iki ayakkabı daha alarak evden ayrılmıştı. Yıllarca kendisine anne ve babalık yapan bu kişilere de kısa bir not yazıp aceleyle evi terk etmişti.