Hüzünsüz Veda Törenleri

Şairi ölü her hüzün sarısı garda sayfalarını savurduğum

Uzun bir şiire çıkmıştımbavulsuzbir şaire mezar kazar gibi

Üç bükülmüş ağzın uzak temmuzzılgıt ve dengbêj törenleriyle

Uzun bıyıklarımı kemiriyordum saatlerdiralt dudaklarımı örten

Dağlardan, ovalardan geçip bulutlaraselama duran uysal bir trenin pencere kenarında

Acelesi yok sanki, burada hiçbir şeyin dağ, nehir, gökyüzünde asılı bulutve gülerek el sallayan yamalı çocuk

Köylüler iniyorköylüler biniyor mendilsiz

Bin yıllardır buradalarmış gibi telaşsız

İstasyon banklarına gömülmüş kırık saatler

Hiç gelmeyecek yolcusunu bekler“ben ninemi yalnızlık sanmıştım bir keresinde”diyordu şair

Ben hâlâ babamı sarı gar sanıyorumuzak, terk edilmiş