İç Gerçeğin Romanı

Fırat Seher’in canını yakmaya devam ediyordu. “Hoşlanıyorum de hoşlanıyorum de!” Seher hoşlanmıyor, sessizce olayın bitmesini bekliyordu.

Fırat büyük çığlıklar atarak boşaldı. Seher boşalmadı. Boş aldı Fırat. Boş alamadı Seher. Odadaki haykırış, Seher’in nesneleşen bedenine çarparak kocaman yankılandı, tüm dünyaya yayılırcasına. Kimyası yayılımlı gaz olan yara, ten duygusunu yitirilmiş etlerin üzerinde gezindi bir süre, sonra katılaştı boşluğun merkezinde. Tıpkı umutsuz bir sürüncemenin eşiğine gelmiş Seher’in bedeni gibi. Boşlukta sallanan iki meme, boşlukta sallanan penis... Salgısal aşk, hazzın gözyaşlarıydı geriye kalan. Aşk salgıydı, salgıydı acının hazyaşları...
Ve bütün delikler ve çıkıntılar sanki dünyanın tüm açıkları tüm gedikleri tüm boşlukları tüm eylemcileri tüm tepkicileri tüm tüm ha hah hahaa.....
Önlemeydi gülüş, acıydı haz, acılı haz, hazlı acı, ağlayan sperm, dört duvarlı bir oda, boş boş bomboş yalnız iki beden artık ten olmayan yani hisleri yüzülmüş ten yani yani Et...