Kaygım Var

Vilayetim Ardahan, şirin Posof'tur kazam,
Köyüm Gönülaçan'dır biraz ben beni yazam.

Dokuz yüz kırk ikide dünyaya attım adım,
Nüfusta Yılmaz denmiş, öyledir benim adım.

Daha küçük yaştayken, yetim kaldım tuşladım,
Hayatın mektebine ben anasız başladım,

Yaş yirmiyi bulunca vardım asker çağına,
Git dediler Mamak'ta gir Asker Ocağına.

Sene yetmiş ikide Alman yolu göründü,
Bu gurbet elin kahrı meğer daha derindi.

Kader yoğurdu böyle hamur gibi teknede,
Gidenler uçtu gitti kalanlar teklemede.

Bahar geçti yaz geçti dayandık sonbahara,
Bu yalan dünya acep değer mi bu kahra?

Yurt olur mu elin yurdu?
Bunu bana torun sordu
Bu soruya cevap zordu
Elde diller biz oluyor.