Kısa Öykü ve Dilbilimsel Eleştiri

Kısa öyküler sanatsal metinlerdir. Kısa öykünün başarısı, yazılmamış ya da yazılamamış olanların, okuyucuya metnin derin yapısında bulunan simgesel alt yapılarla aktarılmasındadır. Bu alt yapıların içinde oyuyucu tarafından çözülmesi gereken, onun zihninde bir dizi sorular oluşturan kimi gizler saklıdır. Okuyucu bu soruları yanıtlarken gizleri çözerken yazarın "yardımcı yaratıcısı" ve öyküdeki anlamların ortaya çıkmasına yardım eden aktif katılımcı konumundadır. Onuın öyküye katılımı ve sezgisel tepkileri okur- merkezli bir eleştiridir aslında. Yazar ise sanatının getirdiği kimi sınırlamaları bilen, sanatının dar sınırları içinde dil kullanma özgürlüğünü dileğince kullanma hakkına sahip bir sanatçı.

Çağdaş dilbilim yazın eleştirmenlerine okur-merkezli eleştiriye koşut, nesnel ve bilimsel olan inceleme ve betimleme yöntemleri sunmaktadır. Dilbilimsel eleştiri olarak adlandırılabilecek olan bu yaklaşıma göre tümcelerin anlaşılabilmeleri ve metinlerin yorumlanabilmeleri için gerekli olan tüm bilgiler tümcelerin derin yapılarında tam olarak belirlenmiş ve gizlenmiştir. Bu kitapta söz konusu yaklaşımı ele alan Todorov, Barthes, Lodge, Krısteva ve Derrida, vb. gibi yapısalcı ve post-yapısalcı yazın eleştirmenleri ile Leech, Haymes, Halliday ve Mills vb. gibi dil biçembilimcilerin yöntem ve görüşlerinden yola çıkılarak kimi Türk kısa öykücülerin (Sait Faik, H. R. Gürpınar, A. Nesin, Y. Kemal, V. Saygel, H.Taner, O. C. Kaygılı, S. Ali Ö. F. Toprak, N. Türker ve Ö. Karabulut) eserlerinden örnekler verilmiştir.