Köpek ve Şairi

"Öyle, çocuk da çıkageldi birden... birden, som bir gülücük halinde suda açıp... sonra, dünyayı kuşatan çepeçevre bir resim halinde gözlerine gözlerine tutup tekmil çocukluğunu, rüyalara, uykuya taşıdı içini; alıp kundaklarda bebeğe attı... kucağa sonra, cansuyu sütün gümrah memelerine... sonra, içine annesinin, annesinin bile haberi yok, kankucağı rahmine! Özledi... geldiği yere doğru çekile çekile... kim bilir, hem de hep çölde kalmış gibi bir sonsuz susuz, bütün bir ömür sonsuz susuz... Yarıldı su... Yeşil!.. Işık... Işık... Işık!.." Adı "şair" konmuş bir köpek; kendine "köpek" diyen bir adam; ve "gelincik yaprağının dibindeki küçükkaranokta"da can bulmuş bir peri!.. Yalnızlığın adası, adanın aşkı... ya da "yalnızlık adası hayat"ın yeni târifi; Dün Gördüm Gece Bir Rüya'nın kaldığı yerden.