Kör Zewe'ye Mektup

Anacığım; torunun yedi renk çiçeğin birden açtığı yalım karası gözleri ile çok ama çok güzel bir bebek. Anacığım; torunun yedi renk çiçeğin birden açtığı yalım karası gözleri ile çok ama çok güzel bir bebek. Saçları kıvır kıvır, şavkıyan yüzü güneşin yansıdığı berrak bir su damlasından farksız. Minik yüzü aynaya vuran gün gibi parlıyor. Doğduğu an avuçlarımda kıpır kıpır sıcacık bir yürekti o. Benim yüreğim ise alabildiğine duygulu ve dolu doluydu, kabıma sığmıyor, taşıyor, taşıyordum. Yukarıda saydığım onlarca şaşkınlıklarıma onlarcası daha katılıyordu. Dünüm sarmaş dolaş umutlu yarınlarıma karıştı. En nihayetinde benim de yükü duygu olan kalbimin tozları bi güzel alınmış ve mutluluğun o toz pembe alımlı bayrağı, benim yüreğimin de kıyıcığına sıkıca dikilmişti. Adeta, yumurtasının kabuğunu yeni çatlatan sarı bir civciv misali şaşkındım, telaşlıydım, içimdeki çocuk lâl olmuş ve ayaklarının üzerinde duramıyor, sendeliyor, bir köşeye çekilip tutunamıyordu. Bu ne şaşılası, yürek hoplatan güzel bir şaşkınlıktı, nasıl da şaşakaldım Kör Zewe.

Ağzı, burnu, kulakları, minik kır çiçekleri bahçesi elleri, ayakları inanılmaz güzel ve biçimli, hepsi ama hepsi, ol güzellikler yüreğimin derinliklerinde damıtılmalarla kayboluyordu. Bir babanın çocuğunun ellerinden tutmasının tılsımı nasıl da insanı allak bullak eden bir duygu. Bu betimlenemeyecek bir büyü. Öyle bir güzel ki, bir yaz gününden de çok daha güzel olan, bal rengi güneşin ilk damlasını andıran bu güzel suratlı muhteşemliğe Filinta adını verdik. Böylesi bir cicilik, ismi ile müsemma olacak elbette, benim ömrüm Filinta bebeğim.