Kumaştan Çalan Terzi

Bütün yataklarını yitirmiş ilk gecedenÜstüne kös dövülmüş bir şehirden geçmek zorAyazdan kıran girmiş bin dallı basmalaraBenim dilim varmıyor "şehir düştü!" demeyeKumaştan çalan terzi çalıları eğiyor..Eğninde eski bir yaz düşmüş kör bir makastan Bir kere tutuştumu bu şiirden geçmek zorEğilipte geçiyor biçtiği her kumaştanBenim dilim var "şiir düştü!" demeye Terzi kumaştan çalmış ellerini seviyorAğzını bıçak açmaz bir elleri var onunIssız ve yazısız bu nehirden geçmek zorBir ırmağı düşlerdi gök hiç hesapta yokkenBenim dilim varmıyor "nehir düştü!" demeyeÇalınmış kumaşlardan terzi bir dağ dikiyorBirikmiş urbaların o vakitsiz uykusuDağılınca git gide, düşü birden geçmek zorİpliğini sürüyen bir iğnenin gözüyleBenim dilim varmıyor "bu bir düştü!" demeyeKumaştan çalan düştü terzi o her şeyi biliyor