Kur'an'ın İnsan-Biçimci Dili

Allah'ın mutlak oluşu ve aşkınlığı, insanın ise sınırlı, zaman ve mekâna bağımlı oluşu nedeniyle, Mutlak Hakikat'ı insana ulaştırmada, bir başka deyişle vahyin beşeri terminolojiye girişinde, bir anlatım biçimi olarak teşbihler kullanılmaktadır. Kur'ân, bir taraftan Allah'ın aşkınlığını vurgularken, diğer taraftan da beşeri fizyonomi ve duyumlarla kesişen anlatım biçimini kullanmakta ve bu, bir problem olarak karşımıza çıkmaktadır.
İnsan-biçimcilik (antropomorfizm) farklı anlam boyutlarını içeren bir kavramdır. Hem felsefi düşüncede ve geçmiş ilahi ve gayri ilahi dinlerde hem de Kur'ân'da yer alan bu anlatım biçiminin, sadece Kur'ân dilindeki boyutu çalışmamız esasını teşkil etmektedir. Diğer ilâhi kitaplar kadar olmazsa bile, Kur'ân'da da böyle bir dil görülmektedir. Vahiy dilinde teşbih anlamını içeren kavramların bulunmasının sebebi, çalışmamızın çözülmesi gereken temel sorusu olmaktadır.