Loka Mata - Seneye Yine Gel

Bu kitap, bir kadının fantezi ve gerçeklik arasında oluşturduğukuvvetli bağ ile hayatta kalma mücadelesini anlatıyor.

“Fantezi de gerçeklik kadar yoğun ve eski,” derUrsula K. Le Guin. Sahi, fantezi olmasaydı gerçekliğin biranlamı olur muydu?

Suyun ortasında bir Frig tası… Tasın içinde ben… Bir o yana,bir bu yana savruluyoruz. Sudan buharlar yükseliyor. Havasıcak, çok sıcak… Bir yandan da korkunç bir yağmur yağıyor.Güçlükle tasın kenarına tutunup etrafa bakınıyorum. Burasıdeniz mi? Sular gözlerime, ağzıma giriyor. Yer gök birbirinekarışmış. Etrafımda hışırtıya benzer konuşmalar… “Korkma,başlangıçta da sadece su vardı,” diyor upuzun, simsiyah saçlı,gencecik bir kadın. Bir su perisi gibi süzülerek geliyor ve elimdentutup yanına çekiyor beni. Birileri üstümüze turuncu renkliçiçekler fırlatıyor. “Seneye yine gel, seneye yine gel,” diye bağırıyorlarhep birden. Dedemi görüyorum sonra.

“Birer katreyiz herbirimiz, ummana kavuşmayı bekleyen. O, her şeyin tek kaynağıve tüm varlıkların son durağıdır,” diyor gülümseyerek.Tam oanda, arkada bıraktığım onca insan arasında annemi görür gibioluyorum. Yüzüne kazara bir ışık vurmuş gibi gözlerini kırpıştırıyor.

Gülerek el sallıyor bana. İçimi bir huzur kaplıyor. Yağmurave beynimi delen seslere aldırmadan derinlere dalıyor ve anakarnındaki bir bebek gibi büzülüp yeni bir hayata doğmak içinbekliyorum.