Mahide

Nöbetçi assubay havalandırma için dışarı çıkan mahkûmların ardından koğuşu kontrol etmek üzere içeri girdiğinde yerde bileklerini kesmiş, kanlar içinde yatan Necati'yi gördü. Yanına koştu. Büyük bir feryatla kapının arkasında bekleyen askere bağırmaya başladı.

Çavuş! Hemen doktoru çağır buraya!
Bu sırada gözüne Necati'nin yatağının başucunda duran mektup çarptı.
Hemen zarfı açtı. Okumaya başladı.

Gitmeseydin be Mahidem…
Her zamanki gibi demlenseydik,
Son kez otursaydık Recep Usta'nın yerinde,
Dökseydik içimizi,
Tazeleseydik anılarımızı,
Sarabilseydik keşke yaralarımızı…

Meğer haberimiz olmdan sıra sana gelmiş.
Göz göze gelmeden, ağlayamadan,
Son kez seni seviyorum diyemeden,
Koca iki yıl geçti Mahidem…
Ben yok, Sen yok, Biz yok,
Olsun.
Bugün çok mutluyum.
Son güz artık,
Ekim ayının yirmi yedisi,
Ayın son perşembesi,
Yarın yanındayım Mahidem,
Sonsuzluk şarkısını beraber söylemek için.
Görüşmek üzere Mahidem.

- Necati