Melek Geçti

'Mürekkeple sevişen melekler, ah dağıldılar fecirle.' Bu, Melek Geçti'deki şiirlerden birinden, Park Otel'den bir dize. belki de V. B. Bayrıl'ın 'poetika'sını bu dizeden yola çıkarak kavrayabiliriz. Acaba şairler midir 'mürekkeple sevişen melekler'? Yoksa, şairin 'fecirle' dağıldığını söylediği şey, şiirin ta kendisi mi? Belki de 'fecri' (şafağın) beyazlığı, üzerinde şiirin yazıldığı ak kağıdı imliyordur? Şair sanki, şiirin anlamı ile ak kağıt üzerine dağılmış bir mürekkep lekesi arasında bir ilişkiyi ima ediyor gibi. Yoksa 'mürekkep' sözcüğü ile, bir 'terkib'i mi çağrıştırmak istiyor şair? Kimbilirr!
Gerçekten iyi şiir, 'nitelikli' okura bu türden sorular ısorurtan bir belirsizliği içerir. Şiir dilinin çok-anlamllığını, gündelik yaşamıntek anlamı amaçlayan dilinden ayıranda bu değil midir?
V.B. Bayrıl, ilk şiir kitabı, Melek Geçti'de hem geleneksel, hem de modern olan'ı gözalıcı bir duyarılık söylemiyle şirselleştiriyr. Bir 'büyü üretimi'dir bu; Valery, Baudelaire'in şiir bağlamında bunu söylüyordu. evet, öyledir, bir 'büyü üretimi'dir şiir ve Melek Geçti işte tastamam bunu yapıyor.
(Arka Kapak)