Mümkün Mertebe_Öyküler

“Yağmura doğru koşuyorduk, peşimizde rüzgârgülleri.
Her adımımızda çamurdan bir deryayı içiyordu kahkahalarımız.
Öylesine gülüyorduk ki dünya.
Dünya çocuk oluyordu, gerisi hikâye.”