Nepenthe

Geçen günlerime çiviler çakıldı
Her bir çivi çaresizlik kadar acıydı
Unuturum diye koydum eski raflara
Takvimim geleceği görmeyecek kadar tozlandı

İlk çivi çakılmıştı olumsuz bir cevapla
Monarşist kalbim ilk darbeyi aldı bir hayırla
Hayatı onda gördüğüm, dar etti hayatı
Benim hayalim vardı; yaşlanmak onunla

Çiviyi çakan da o, çiviyi çıkaracak olan da o
Her bir çekiç sesi kulağımda kreşendo
Her halde ilacımın fazla kaçtı dozu
Psikolojik savaşta yine sensin komando

Bir gülüşünle biterdi bu savaş
Her çiviyi çıkarırsın yavaş yavaş
Seninle doldurdum, çivi izlerinin hasta ettiği her delikte
Hastan olduğum günden beri senin adın “Nepenthe”