Nisana Veda

"Sisli sabahlarda bir uykuda gezer gibi evden çıkıp kendini unutmaya çalışarak umutsuzca sokaklarda yürürken, zihninden kovamadığın düşüncelerini kendi düşüncelerim gibi bilirdim. Sokak lambasının zoraki aydınlattığı loş evin içinde geceleri umutsuzlukla dolaştığını, belki bir şey hatırlatırlar da yepyeni bir alemin içine çekerler diye eski eşyalarını sevip okşadığını bilirdim. Bir eğlencenin orta yerinde ağır ağır içkini yudumlarken kısa bir süre konuk olmaktan başka çaresi olmayan bir talihsiz gibi bir türlü içine giremediğin dünyayı gözlerini doyurarak hüzünle seyrederken acılarına sessizce boyun eğdiğini de bilirdim. Bir nişan törenine çağrıldığında ya da bir nikah davetiyesi aldığında, birbirine geçmiş halkalara bakarken bir zamanlar gözlerine ışık, yüzüne tebessüm veren, kaybettiğin bir hayalin izine rastlamış gibi sessizce gözyaşı döktüğünü de. Bazen beklemediğim bir anda evime gelmişsen yüzündeki kederi dağıtmak için en son öğrendiğim fıkraları, gülünç olayları kılıktan kılığa girerek anlatır; saatler sonra sen hala yüzünden kovamadığın kederinle çıkıp giderken, korkuyla, çaresizlikle içim parçalanarak arkandan bakardım."
(Arka Kapak)